یا «کاخ» یا «هیچی»؟ / دلیل خودداری شهردار رباط کریم از سکونت در این شهر چیست؟

همین چند ماه پیش بود که درخواست آقای شهردار تازه از راه رسیده رباط کریم برای تامین بخشی از پول رهن خانه مجلل شهرک خانه نگذشته است که این روزها مشخص می شود او صراحتا به مسئولان اعلام کرده است که علاقه ای برای سکونت در این شهر ندارد. با این که درخواست او در رسانه‌های ملی و جهانی بازتاب تلخ و زشتی داشت و مردم رباط کریم را حسابی خجالت داد اما او انگار با این خجالت ها رابطه ای ندارد. البته آقای شهردار حق دارد. چه کسی دوست دارد در شهری که از نظر خدمات شهری افتضاح است،‌از نظر عمرانی تعطیل و از نظر رفتار با مردم در پارادوکس و تناقض مستمر غرق شده سکونت داشته باشد؟ چه کسی حاضر است از زندگی در شهری که شهروندان احترام دارند به شهری بیاید که فقط عزیزدردانه‌های فامیل بعضی اعضای شورا احترام دارند و در کنار انها یک تکه نانی هم در مقابل موجودات دوپایی می‌آندازند که مجیز بگویند و دم تکان دهند؟

آدمی که برای خودش احساس احترام و عزت نفس دارد در این شهر زندگی نمی‌کند. فقط می ماند آن آدمهای شریف و ارزشمندی که مجبور و ناگزیر هستند چنین مدیرانی را تحمل کنند. چرا؟ چون بعضی اعضای شورا و برخی افراد دیگر منافعشان ایجاب می‌کند چنین حرمت شکنی هایی را تحمل کنند…این که یک شهردار جوان در نخستین تجربه شهردار شدنش با وساطت دایی جان ها و آدم‌های بانفوذ فلان دستگاه و نهاد می‌تواند در صدر یک نهاد بنشیند و حتی زیردستانش و مردمی که ولی نعمت او هستند را در حد جواب سلام هم احترام نکند،‌معلوم است پشتش به مردم گرم نیست… حتی به گفته یک عضو شورا،‌ احتمالا به رای شورای شهری که او را سر کار آورده هم نیاز ندارد!
شهرداری که یک روز مدعی بود اولین اقدامش سکونت در این شهر خواهد بود،‌حالا مشخص شده اگر اجازه بدهند با پول بیت المال و مردمان منطقه ضعیف نشین رباط کریم یک کاخ در شهرک خانه اجاره کند حاضر است پا به این شهر بگذارد در غیر این صورت این شهر را برای سکونت دوست ندارد!

امروز که مردم فهمیده اند دلیل خودداری آقای شهردار برای سکونت در رباط کریم چیست،‌چرا باید این توهین را تحمل کنند؟ مگر آدمهای بزرگ و با عزتی که در این شهر کهن زندگی می‌کنند چه از این مدیر کم دارند؟ تفاوت مردم مظلوم این شهر با چنین مدیرانی فقط اینجاست که آنها « دایی جان» خوب دارند و مردم مظلوم از چنین نعمتی پر سودی محروم اند. آقای شهردار می‌داند «دایی جان » کلید رمز است و الزاما «دایی» مدیران نیست اما مردم می‌دانند این دایی جان ها هم برای خدا آش مدیریت کسی را هم نمی‌زنند. وقتی پای صحبت ریش سفیدان شهر بنشینید یا با اهالی صنعت ساختمان و به قول معروف،‌بساز و بفروش ها گپی بزنید،‌متوجه خواهید شد دایی جان ها و مجیزگویان بارگاه چنین مدیرانی کدام بخش شهر و منافع آن را هدف قرار داده‌آند.این شاید آخرین نکته‌ برای شورای شهر است. نمایندگانی که می‌خواهند اجازه بدهند چنین مدیرانی به شعور و حیثیت مردم اهانت کنند،‌جایی در میان ملت ندارند. تکلیف این مدیران روشن است اما باید تکلیف چنین نمایندگانی را هم روشن کرد. درباره مجیز گویان و آنهایی که با تکه نانی دم تکان می‌دهند و کلمه خرج چاپلوسی هایشان می‌کنند هم باشد برای وقتی بهتر. فعلا قیمت دادن به این موجودات کم ارزش فقط وقت تلف کردن است.